hergün koca koca fincanlarla kahve içenlerden birisi olarak, kahveyi kahve makinamda kendim yaparım, türkiye´ye gittiğimiz zamanlarda bizi götürmek istediler, sanki matah bişeymiş gibi. türk insanı özenti olmaktan vazgeçtiği gün, öyle markacı, etiketçi olmayı bıraktığı gün...o gün işte güzel bir gündür.
almanya´da çok az insan anca işte teenie´ler falan gidiyor oraya. "the dream of america" yı kahve bazında yaşamak için. bizim "starbuck" yaşımız geçti. hoş, biz o yaşlardayken de vardı o dükkan. kahveyi fahiş fiyata sattıklarını duyduktan sonra boşgeçtim öyle yerleri.
starbucks hayranına şunu söylemeli ; küçük, şirin bir fransız kafeteryasında "cafee au lait" içmek starbucks tan çok daha "cool" bi şey. bi de onu deneyin. üstelik çok daha ucuz, ve çok daha "otantik". ya da türkiye´de herhangi bi küçük mekanda deneyin kahveyi. "abi ne getiriim?" diye sorulduğunda "bi kahve aliim" dendiğinde mis gibi kahveyle yanında da küçük bi küçük biblo dolusu süt gelsin. ya da krema. öyle yok çilekli, aromalı, esanslı , şunlu , bunlu kahve olmaz. kahve kahvedir. anadolu´da kahveye süt bile koymazlar. genelde şeker bile koymazlar. amacın çilek tadı almaksa, kahve içmeyeceksin. kahveyi kahve içmek için içeceksin.
...diyip ne kadar "uncool" olduğumu dünya aleme bi gösteriim...sen bi fransıza ,"cool" diye çilekli kahve içiyorum ben, desen, adam güler sana.
