--spoiler--
antremanda serkan'ın her şutu zımba gibi kale çizgisini süratle geçmekte. kalecinin yapacağı hiçbir şey yok golleri yemekten başka. serkan, kendisini futbol kalitesini ispatlarcasına mağrur bakışlar atmakta sağa sola! işte o sıra, suat'ın kaleye koşar adımlarla değil tam manasıyla koşarak geçmesi ve o zımba şutlarınla golü bana atamazsın bakışı akıldan çıkmaz efendim. nitekim suat'ın kaleye geçerken ki koşmaları boşuna olmuş, serkan bir vücut çalımı atıp karşı kaleye doğru ilerlemiştir. bu suat için hayata dair iç burkan bir detay gibidir.
hacı'nın hayat kokan felsefik çıkarımları kadar, aynur'un hep ulaşılamaz zor kadını oynadığını ifadelerken ki gerçekçi tavırları dikkate değerdi. bu argüman kadın-erkek ilişkilerindeki etki-tepki yetisine vurup vuruşturan haliyle göz kamaştırdı.yani bir nebze hacı, hayat kokan felsefik ruh haliyle duygusallığın ağır bastığı bir insanken aynur kendisini ulaşılmaz kılıp gizleyen birisiydi. açık insan olmakla açık insan olmamak arasındaki fark iki usta oyuncuyla hayat buldu.
--spoiler--
erkan can 'ın özellikle de savaş dinçel 'in harbi oyunculuğuna tanık olmak akılda güzel şeyler bırakıyor.
