anlaşılacağı üzere, mandalarla eşdeğerde bir yaşam biçimim var. gazete yok, haber bültenleri yok, okul yok, hatta ve hatta mağaza tabelası okumak dahi yok. hayatımda eğitici-öğretici ne vardıysa hepsiyle vedalaştım. artık, cehaletin mutluluk olduğuna inananlardanım. yalnız, Komik video gündemi ne alemde, magazin dünyasında neler oluyor, Ciguli yaşıyor mu, bunları da merak etmiyor değilim.
-az evvel facebooka baktım; ortak hesaplarıyla fotoğraflara "harikasınız (: öpüyoruz! x ve y çakıroğlu" yazan çiftler hala yaşıyor. sayelerinde bekarlığın kıymetini anlıyorum. sağolsunlar.