yıllar mı hızlandı yoksa?
ne çabuk geçiyor upuzun günler geceler
daha dün gibi derler ya hani
meğer herkes kurarmış böyle cümleler…
vakit geçmek bilmezdi oysa
hangi ara koptu yaprak yaprak takvimler?
akarken biriktir derler ya
kasam boş, kalbim kırık, elde yine hüzünler…
pişman çok pişmanım esasen
ama çok korkuyorum ya reddersen
gururdan mı nedendir artık
e sen gel kendini alt edersen
evimi ocağımı, yuvamın sıcağını
yarimin kucağını bıraktım
her günahın tadına, dünyanın batağına
batacağım kadar battım…
meğer herkes tanışıyormuş birgün
mutlaka gerçeğin ta kendisiyle
insan buna da alışıyormuş
insan dayanıyormuş bütün gücüyle
pişman çok pişmanım esasen
ama çok korkuyorum ya reddedersen
gururdan mı nedendir artık
sen gel kendini alt edersen
evimi ocağımı yuvamın sıcağını
yarimin kucağını bıraktım
her günahın tadına dünyanın batağına
batacağım kadar battım
Ferhat Göçer ne de güzel anlatmış aslında daha fazla söze gerek yok sanırım.
"meğer herkes tanışıyormuş birgün
mutlaka gerçeğin ta kendisiyle"
gerçeklerle tanışmak her ne kadar geç olsa da bir gün mutlaka tanışıyorsun, hatta hiç ummadığın bir anda yüzüne ateş gibi çarpıyor gerçekler.
"evimi ocağımı, yuvamın sıcağını
yarimin kucağını bıraktım
her günahın tadına, dünyanın batağına
batacağım kadar battım"
beni en çok özetleyen mısra bu sanırım, evini pek sıcak bir yuva olmasa dahi terkedip gittiğinde işte o gerçeklerle tanışıyorsun..
aynaya baktığında ne kadar yıllandığını görüyorsun ve en kötüsü de farkediyorsun ki bir tek şarap güzel yıllandığında...
