çok sicak bir günün yıldızlı bir gecesiydi, istanbuldaydım yaşım 15 birden bire bir uğultu ve her yerin sallanmaya başlaması ile depremin ilk saniyesinde yatağımdan fırladım, hemen ışığı açtım ama elektirik 1 2 saniye sonra kesildi, şimdi biter dedim kendi kendime çoçukluğumdan beri hep böyle olmuştu biraz sallanmıştık ama sonra durmuştu, bu sefer öyle olmadı aniden hızlandı uğultu arttı, başımda bir yastık yapının eşiğinde 15 yaşında ölümün korkusunu belkide ilk defa yaşıyordum, hayatım film şeridi gidi geçiyordu gözümün önünden dua ediyordum allahım ne olur bitsin diye, abim vardı birde, oda ne yapsın yeni başlamıştı işe, güzel bir televizyon almıştı onu tutuyordu garibim yere düşmesin diye çünkü daha taksiti bitmemişti, nihayet azaldı ve bitti, derin bir oh çekmiştim, birden annemin sesi geldi ne yapacağız diye bağırıyordu, hemen 3. kattaki evimizi terk ederek kapının önüne indik, sokak ana baba günüydü ve kapkaranlıktı, ağlayanlar, şoka girenler mahşer gibi karma karışık bir ortam, daha sonra biri radyoyu açtı ve avcılarda bir sürü binanın yıkıldığı haberi geldi, herkez şoktaydı çünkü televizyonlarda gördükleri deprem haberleri yada karşılaştıkları küçük depremlere nazaran son derece şiddetli bir depremle karşılaşmışlardı, daha sonra gün aydınlandı ve eve çıkıp dağılan dökülen eşyaları toplayalım dedik, ev tam anlamıyla enkaz şeklindeydi salonda bulunan tv yere düşmüş vitrin kapakları açılmış ne varsa odaya saçılmış, vazolar tablolar fotoğraflar hepsi darma dağın, günlerce gündüz evde takılıp gece yatmaya park ve bahçelere gittik hava sicaktı bu yüzden zor olmadı, hava soğuk olsada herkes giderdi ölüm korkusu yaşamaktansa üşümek daha mantıklıydı, akşama doğru elektirik geldi tv'ler afetin boyutunu gösterdikçe gerilim arttı daha çok korkmaya başladı herkes, eğer biz depremin merkezine 100 km uzakta bu kadar sallandıysak depremin merkezini nasıl sallanmıştık düşünmek bile istemedik, sonuç olarak 15 yaşında ölümün korkusunu ilk defa yaşamış ve yine ilk defa kaos ortamını ölüm korkusu ile çıldırmış insan topluluğunu görüp ağır bir tramva yaşamıştım.
