büyüdükçe çocukluğunu özlemektir. büyükçe yaralar kapanmayacak gibi gelmeye başlıyor önce. sonrasında da hiç bir yara hissedilmez oluyor. tabi bu çekilen acılardan sonra ortaya çıkan bir durum. hissizleşince artık o yaraların kabuk bağlayıp bağlamaması aslında o kadar umrunda olmuyor ama o gün geldiğinde etrafındakiler sana duygusuz muamelesi yapacaktır. bunun duygusuzlukla alakası yoktur. sadece savunma mekanizması farklı bir boyuta geçmiştir. artık kabukları özlemezsin. keşke kabuk bağlasa demezsin. o gün geldiğinde, o yara kanasa da olur kanamasa da kıvamında bir yaşam sürülür. *
