ironi: osm. istihza, fr.,al. ironie, ing. irony, it. ironia, son zamanlarda türkçede saraka karşılığı kullanılan, alayımsı.
gerçekte belli etmeden, ince ince alaya almayı ifade eden kelime. saraka, bu bağlamda türkçe bir argodur. felsefe dilinde, sokratesin bilmediğimi bilmekten başka bir şey bilmiyorum diyerek hasmının bilgisizliğini ortaya koyan, bilgisizliği ile gizliden alay etme edimini anlatabilmek için yunanca eironeia karşılığıdır.
saldırıya geçmeksizin, hasmının güçsüz yanlarını meydana çıkararak eğlenme olarak da tanımlanabilir.
şaka, latife, nükte, polemik, hiciv deyimleriyle karıştırılmamalıdır. ironi bu tarzların içinde olabilir, ama hiciv ironi değildir.
sokratesin diyalogları doğrudan ironi temeline dayanır. sokrates söze hiç bir şey bilmediğini söyleyerek başlar, hasmını konuşturarak aslında kendisinin(konuştuğu kişinin) hiç bir şey bilmediğini meydana çıkarır. bu üslup ve tarz, denebilir ki sokratesin sonunu hazırlamıştır. sokratesle baş edemeyen atinalı ileri gelenleri sonunda onu gizli güçlere tapındığı iddiasıyla yargılar ve ölüme mahkum ederler.
