yalnızlığa alışmak, filmin ortasındaki on dakika ara gibi bir şey değildi ki
insanlara ara verilmiyor, verilse de on dakika ara gibi nefes aldırıcı olmuyordu. sürekli çift şekerle içilen bir çayın tek şeker atıldığında ağızda bıraktığı eksiklik gibi bir şeydi bu yalnızlığa alışma evresi. masada ikinci şekeri arayıp, bir yandan da çayını içmeye devam etmekti.
