aynı şamata saddam hüseyin öldüğünde de yapılmıştı. sözde demokrasi taraftarı liboşlar sevinç çığlıkları atmıştı. oysa saddam sonrası ırak'ın hali pür melali ortadır ve libya'da da durum ırak'tan daha iyi olamayacaktır. yeni emperyalist saldırı dalgası ortadoğu'yu yerle bir ederken sevinç çığlıkları atanlar, yarın o emperyalistlerle komşuluğun faturası önümüze konduğunda ne yapacaklar çok merak ediyorum. saddam gitti, mübarek gitti, bin ali gitti, kaddafi gitti, sırada beşar esad var, ardından iran'a yüklenecekler ama sanki ürdün, s. arabistan, kuveyt, bae'nde diktatörlükler, hanedanlar yokmuş gibi davranacaklar ve bizim liboşlarımız da bu duruma çanak tutacaklar. ta ki; emperyalistlerin çıkarları bu diktatörlerle çelişene kadar. ondan sonra bizim liboşlar hiç ağızlarına almadıkları bu liderleri de "katil, cani" ilan etmekte sahiplerini bile hayrete düşürecek bir cevvallik daha gösterecekler.
işte müstemleke zihniyeti budur, işte satılmışlık budur, işte kölelik budur. hep birilerinin borazanlığını yapmak, hep birilerine yaranmaya çalışmak, hep birilerinin artıklarıyla yaşamaya kendini alıştırmaktır.