askerdeyken, beni sıkça sıkıntılara maruz bırakan, nefretimi kazanmış kızlardır. (hayır, çok sevgilim yoktu, hatta hiç yoktu!)
ama askerlerim(sağolsunlar) hemen her gün yanıma gelip sıkıntılarını benimle paylaşmak isterlerdi. çoğu sevgilisinden ayrıldığı için
dertleşmek istiyordu. dinliyordum, dertlerine ortak oluyordum. gece yarısı, yatağından kalkıp sigara içmek için izin isteyen oluyordu.
iç, diyordum, faydası olacaksa iç! hiç umrunda olmayan da vardı tabii ama bunalıma giren de vardı, ciddi ciddi askerden kaçmayı düşünen de..
çok kötü halde olanları revir'e gönderiyordum. ellerinde anti-depresan'la geliyorlardı. üzülüyordum hallerine.. kendimi onların yerine
koymaya çalışıyordum. herhalde çok da farklı bir durumda olmazdım! çok sevdiğin birinden, uzun bir ilişkinin ardından ayrılmak.. hem de
askerdeyken.. neyse ki askere gitmeden bir kaç ay önce bitmişti o uzun soluklu ilişkim. mutluydum bu yüzden.
bir kız askerdeki sevgilisini niçin terkeder? kendince yeterli sebepleri vardır belki! ama o sebepler karşı taraf için asla yeterli değildir.
ama ben hiçbirinin terk ettikten sonra askerdeki eski(!) sevgilinin durumunu idrak edebileceğini sanmıyorum. bilmezler ne durumda olduğunu.
bilseler de anlayamazlar! yoksa ya askerden önce ayrılırlardı ya da sonrasında.. (ruhunda *rospuluk yoksa tabi).
