yavaşça yürüyorduk bir grupla. sonra yağmur vardı, yağmur hızlandı. arkadakiler yavaşça yürürken biz koşmuştuk, delice, yarış etmiştik. sonra baya bir ıslanmıştık. çocukluğuma dönmüştüm o an işte. yanımda mutluydun, yanında mutluydum.
sonra işte hep sen yanımdaydın ya, bana değer veriyordun. gözlerime bakıp gülüyordun, sonra anlıyordun beni hep, anlıyordun.
ben seni özledim, senin beni anlamanı. farklı bakış açını özledim. zeki oluşunu, çocuksu hallerini, yanında yaşadığım huzuru özledim.
bazen senin bana itaat etmeni, bazen benim seni dinlememi özledim. gülüşmeler, sonra kendi uydurduğumuz kendimizce mantıklı oyunlar.
sonra sadece bizi birbirimizin anladığı saçma dilimiz. sonra sana hayran oluşum. seni kendimden üstün görüşlerimi özledim. ilk defa mükemmele en yakın insanı görüşümü, ne biliyim işte. saçma sapan, bazen mantıklı.. sen bilmecesini özledim, çözemediğim.
birinde kendimi görmeyi özledim.
