kendime verdiğim sözleri tuttuğum zamanlarımı,
şu soğuk gecelerde yatağın donduruculuğundan yatmaya çekinmem sonucu canım annemin o yatağı benim için sualsizce ısıttığı günleri,
babamın beni omuzlarına alıp gezdirdiği, 'uçaksınn sen!' yapıp uçurduğu, bisikletten düştüğümde üstümü hiç bir şey demeden silkeleyip, 'tekrar düşsen bile bu bisiklete tekrar bineceksin ta ki isteğinle inene kadar' demesini,
sıcacık yatağımda çay kaşığı sesleriyle uyanmayı ve kahvaltıyaaa! diye çağırılmayı,
aranmayı en çok da özlenmeyi,
özledim.
