yarın avrasya marotonuna katılıcam 2. defa olacak ve ben buna gecen yıldan sonra bır daha katılırım bır daha ve bırdaha dıye düşündüm eğlenmiştim arkadaşlarımla çünkü. bir haftadır pazar günümü bu koşuya ayırdım bir çok arkadaşımı da ektim hatta. ve bu aksam ev arkadasım 'delirdin mi gitcek misin yıkılır diyorlar o kadar' diye beni dalgasına endişelendirmeye çabasıyle ben gerçekten çok düşündürdü ölümü düşündüm , geçmişimi düşündüm hedeflerimi düşündüm hee sonra ailemi falan.
belkı ilk değildi ölümü bu kadar ince düşünmek benım hayatımda çok sorgularım çünkü. ama bu defa gerçekten bi farklı her anına kadar en incesi. sonra kendımce madem öyle bişiler yazıyım aileme arkadaşlarıma falan dedim. bunu düşündükçe daha da kötü oldum. fikri kafamdan atmaya çalıştım ama sürekli yarını düşünüyorum. ya olursa ya bi anda olmaz mı zaten ölüm??
diyebilirsizniz ki madem bu kadar endişelisin gitme kardeşim , zorlayan mı var ? ben olsam ben de öyle derdim.
geçen yıl plansız programsız yaşadım yaşarken mutluydum o hayatı. derslerden kalınca geçen yıla baktığımda oldukça boş hissettim. ve kendıme bu sefer düzenli aynı zamanda isteklerını de yapan ama ne zaman ne yapacağı planlı olan bir hayat kurdum ve yaklaşık 3 haftadır planlarımı uygulayabiliyorum. ve mutluyum. elbette olmayan bişeyler var yıne , hayatımda bu düzen belki sıkıcı oalcak bir süre sonra ama yınede mutluyum. işte bu planlı yaşamım içinde eğer ben gitmekten vazgeçersem belki basit birşey ama ben istediğimi yapamıycam.
ve ben bu saçma durumdan kurtulmak için kendıme gelıyorum. ve kararım şu ki hiç birşey düşünmeden katılıyorum maratona ve köprünün üstünde ÖZGÜRLÜÜÜÜK!!!!! diye bağırmak istiyorum. yürüyüşte bu düşünceler eşliğinde oldukça atraksiyonlu geçecek umarım.
ahhhhh çok gereksiz bir itiraf oldu. belki bunu sözlükten çok defterime yazmalıydım ama burası geldı ilk aklıma. işe de yaradı farkında olmadan verdim kararımı da. sözlüğe yardımları için teşekkürler...
