uyudum.. uyuyorum.. sonsuz bir beyaz ışık.. ardından sonsuz bir karanlık..
ve tepedeki beyaz ışığı farkettim. hareket edemiyordum. gözlerim dumanlıydı. duyduğum o müthiş acı sayesinde görmeye başladım. üzerimdeki hemşirenin o gaddar bakışlarını hiç unutmayacağım. acımasızca bana bir şey enjekte ettikten sonra çekildi ve ne göreyim? kalbim ve daha aşağısı tamamen açılmış. o anda cerrahın kalbi söküp çıkarmasıyla sarsıldım. bedenim tıbben bir şey anlamamalıydı ama ben hala oradaydım. astral bedendeydim, hala fizik bedene bağlıydım. kalp geri takıldı, işkence devam ediyor. yavaş yavaş bedenimde sabitleştim. çok acı duyuyordum. sonunda kendimi topladım ve bu bir rüya, beni bırakın diye bağırmaya başladım ve tepki vermediler, biçmeye devam ettiler. o acılar içinde uyandığımda göğsümde kaynama noktasına kadar ısınan kalbimden gelen güp güp seslerini işitiyordum..
