lahmacunun kıymaya doyduğu an

entry250 galeri
    192.
  1. bu memlekette "kalitesizliğin" her zaman "prim" yaptığını keşfetmiş, kalitesiz yazar.

    bu kültür, memlekete 80 sonrası peydah olmuş bir zontalıktır. "reklamın iyisi kötüsü olmaz" şeklinde hareket edilip; "adım duyulsun yeter, nasıl duyulduğunun bir önemi yok" şiarıyla; biçimsizleşilir, komikleşilir, ki bu komiklik sempatik bir komiklik değil, bir tür acıma komikliğidir. bu ekol, şuanki zirvesini ajdar isimli elemanla yapmıştır ama dileriz ki, zirve orada kalır.

    bu ajdar'ların bir de sözlük versiyonu bulunur işte. "saçmalayım, sıradanlaşayım, kalitesizliğimle dikkat çekeyim, insanlar bana önce acısınlar, sonra gülsünler, sonra nefret etsinler; sonra nasıl olsa alışıp sempati duyarlar." biçiminde basit bir mantıkla hareket ederler.

    söz konusu vatandaş da; eksilenmek konusunda almış başını yürümüştür. ki bu vatandaşın en belirgin özelliği, herkesin nick altına gidip saçma zibidik bir mesajı kopyalıyor olmasına rağmen. bu şekilde bir "popülerleşme" arayışına girmiştir.

    açık söylemek gerekirse; bu günümüz toplumunun "buglarından" biridir. hemen hemen her zaman, söz konusu organizmayı amacına (popülerleşme) ulaştırır. ve "popülerliğin" bir tanrı gibi kutsandığı, "başarı" sayıldığı, önünde eğilindiği bir toplum düzeninde; bu amaç bazıları için çok "ışıltılı" olabilmektedir. eski yılların, "ele güne reklam olmayalım. onurumuz için yaşayalım." diyen babaları, yerlerini moda ikonu olan ucubelerin "çocuklarıyla gurur duyan" babalarına bırakmıştır çünkü yerini.

    bu ezikliğin tek panzehiri, bu "popüler olayım da nasıl olursa olsun" dingilliğinin "mide bulandırıcı" etkisini oldukça sündürmek. "offff. s.ktiret ya." dedikçe, alıştıkça, görmezden geldikçe; bir süre sonra bu tür davranışları "normalleştirmeye", "sempatikleştirmeye" başlarız gözümüzde. bu da, yalama bir topluluk olmaya giden yollardan biridir...
    0 ...