Şöyle bir hadise:
bir gün ormana yolunuz düşerse dikkatlice dinleyin. Bunun konuyla alakası yok. bir gün kasadan karpuz geçirilir. sanki tarladan almış gibi arabaya doğru yürülür. Kasiyer kız arkanızdan hızlıca gelir. "maalesef ruhunuz yok." der. Demez tabi iyice boka sardı entry. "Poşet almayacak mısın?" der. çok havalı bir şey yapıyormuş gibi "hiç gerek yok, teşekkür ederim." derim. Akşama kadar sanki kız telefon numarasını vermiş de almamışım gibi düşünür, dururum. "ben bu amına koduğumun poşetini niye almadım." diye. anafikir: (bkz: insanlık hali)
