korkuyorum anne..
hemde çok..
dışarda şiddetli yagmur elektrikler kesik gök gürültüsüde var. hani küçükken korkunca sana gelirdim ya.
o zaman sende korkarmıydın anne?
suan benim yaptıgım gibi koktugun halde mi bebegine sarılırdın.
sırf o korkmasın diye mi güçlü görünmeye çalışırdın.
bugun anladım anne olmak korkusuz olmak değilmiş. annelerde korkarmış. miniğim korkup yanıma geldi yattı anne. neden ben kortugun halde senin kollarında degilim. bu koskoca evde kendim hayat mücadesi veriyorum.
anne ben hala büyümedim anne olmak büyümek değilmiş. ben hala senin küçük gök gürültüsünden korkan kızınım.
gecenin bu vakti göz yaşlarıma eden engel olamıyorum anne.
geceleri uyuyamıyorum.
önümü göremiyorum.
suan yanımda uyuyan ufaklıgı nasıl büyütürüm bilemiyorum.
ben hem anne hem baba nasıl olunur bilmiyorum.
daha gök gürültüsünden kokmamayı bile bilmiyorum.
hani küçükken her canım acıdıgında öperdin ya acım gecerdi. hadi şimdide öp bunların hepsi geçsin....anne.
