günler kısalmaya havalar soğumaya başlar. sabah uyandığımda yataktan kalkmaktan en nefret ettiğim mevsim, mutsuzlanmanın çok kolay sağlanabileceği depresif mevsimdir. her şeyden sıkılıp her şeyin battığı geçmişte olan bir çok yarayı karanlık havayla daha kolay hatırladığım mevsimdir. keşke kartpostallar veya filmlerde olduğu gibi kırmızıya dönmüş yaprakların yerleri kapladığı bir yerlerde mutlulukla yürüyebilmeyi becerebilsem.
ama esen rüzgar yağan yağmur ile bana hep ayrılığı hatırlatıyor.
