yalniz hamachi: bir psikiyatri bölümünde uzmanlığa başladı. kendi kendine öğrenmeye başladığı japoncayı yazışacak kıvama getirmişti. bir hocadan kabul aldı ve araştırma görevlisi olarak japonya kyoto eyalet üniversitesine gitti. amatör düzeyde ilgilendiği kendoyu da bu fırsatla japonyanın değerli senseileri sayesinde geliştirecekti. bu sırada hoş bir japon kızıyla tanıştı ve evlenme kararı aldı. ama haliyle türkiyeden de vize çıkması gerekiyordu. bir yaz günü türkiyeyi ziyaretlerinde bu durum anne ve babaya izah edilecekti. anne bu durumdan rahatsızdı çünkü yıllardır sürdürdüğü araştırmalar ve bayramlaşma kahveleri suya düşecekti. anne epeyce diretti, japondan gelin olmaz diyordu...
neyse ki, hayat bir film şeridindeki karanlık yanıkların alıp götürdüğü hatıralar gibi, bi iyi bi kötü geçip gidiyordu. ve senaryo burda tıkandı. ne de olsa toz pembe değildi ya, çok da düşünmemek gerekirdi.
