insan duygu yumağıdır. duygu taşması engellenebilir hadise değildir.
şu adama hayranım, duygularına nasıl hakim, aslında duygusal aleminin kuruluğundandır, bazen farkedilmiyor.
recep bey, siyasi geleneğin efsanevi, içini aksettirmeyen adam figürünü temsil etmiyor. duygu telleri uyarılara fazlasıyla açık. erkekler ağlamaz, ağlar mı garip tevatürün dışında, insana yakın portre çiziyor.
duygusal zaaf, oyuncu yakıştırması, hadisenin politikleştirilmesidir.
idam mahkumunun son satırlarını okurken, çok sevdiği insanın ebediyete yolculuğu anında duygu tellerinin hıçkırmaması, bence asıl sorgulanması gereken haldir.
