çocukluğumu muhafazakar bir aile de değil de, normal bir aile de yaşadım. ben çocukken bana bir kere bile, din ile ilgili hiçbir şey söylenmedi, hiçbir zorlama yapılmadı. öyledir ki, sadece sorularıma, bu sadece benim fikrimdir - eğer gerçekten bir cevap bulmak istiyorsan, git kendin araştır, öğren diye cevap verildi. okula gidince, oh mis gibi, istanbul da özel bir okula gittim. kaymak gibi arkadaş. orada da bana hiçbir zorlama yapılmadı, zorunlu din derslerine girerken. zorunlu derken, yanlış anlaşılma olmasın. bilgi almak, öğrenmek en güzeli. kimse beni, dini sevmeye yada sevmemeye zorlamadı.
sonuçta ne oldu? bir çok sözde açık görüşlünün, türban gördüğünde çıldırması, bir çok din e gönülden bağlı olanın, açık saçık giyinen birine ters ters bakması gibi; ben de böyle ters algılamalar oluşmadı.
