belki hayatın size attığı en büyük kazıktır. içinizden bir şeyler koparıp götürür anneniz. hepsini alsaydı, ölmeseydi dersiniz. ne var ki insanlardaki yüzsüzlük, yaşam koşulları, hayat size bu acıyı unutturur ve siz yeniden gülersiniz, anneniz soğuk mezarda yatarken.
edit: ha birde avunmak için bir söz işte: ölenle ölünmez tabi, öyle.
