Özel üniversitede okuyan belli başlı üç tip öğrenci vardır. Birinci grup, okul masraflarını azaltacağını düşünüp, okulda derece yapacağını öngörerek böyle bir yola giren öğrenci çeşididir. Genellikle Anadolu'dan gelmektedirler. Eğer ailenin ekonomik durumu çok iç açıcı değilse diğer öğrencilerle pek aşık atamamakta, bursun kesilme ihtimali mümkün olduğundan dolayı öğrenim hayatları boyunca kütüphaneden çıkamamaktadırlar.
Diğer öğrencilerimiz, ana ve babalarının çok paraları olmamasına, aile orta gelir düzeyinde olmasına rağmen yavrusunu üniversite mezunu yapıp mürüvvetini görmek için, arabasını satan, öğlen simit ve çayla idare eden, çocuğu geri kalmasın diye haftasonları ve akşamları dışarda yemek yemeyen, harcamalarını minimum düzeyde tutarak çocuğunu okutmaya çalışan ailelerin öğrencileridir.
Son grup kendi içinde ikiye ayrılır. Son gruptakiler her halukarda paralıdır. Birinci gruptakiler ailesinde çok para olmasına rağmen, mezun olduktan sonra işleri yöneteceğinin, ailesine yardımcı olması gerektiğinin ve kendisine iyi bir gelecek hazırlamak zorunda olduğunun; varlığın ve darlığın farkındadırlar. Özel şoförleri okula da bıraksa, ortamı çok da hızlı olsa her şeyi gerektiği kadar yapmaya çalışır. Kişisel gelişimine önem verir. Hem paralı hem nitelikli olduktan sonra da zaten başarı kaçınılmazdır.
Diğer gruptakiler, yıllarca lisede orda burda geyik yapmış, liseyi kreşi her tülü bilimum eğitim kurumunu para vererek okumuş, dünyanın en kıytırık bölümünde okusa dahi bir iş beceremeyen öğrenci tipidir. Lise çağlarında babasından arakladığı jip ve mersolarla kız arkadaşlarına para yediren, doğum günü partileri veren, lise mezuniyetine limuzinle gidip sanki MIT'den mezun oluyormuş gibi bir hava veren yeni yetme bu ergen, üniyi kazandıktan sonra da en kötü ihtimalle, CLK 180, VW Scirocco'ya binip okulun yolunu tutar. Onun için amaç okumak değil, kız tavlamak, diskoya gitmek, para bende huzur bende şekil bende imajı vermektir. Kış tatillerinde mümkünse isviçre Alplerini, yada Bulgaristan'ın karlı bir dağını tercih eden kardeşimiz, zaman bulamazsa Uludağ'da takılır. Yazları ise Bodrum'da bol solaryumlu kız arkadaşları ile sarmaş dolaş pozlar verir. Dünya.....me, minare.........tüme diyen bu kardeşimiz ara sıra ailesinin yanına gider, işleri takip ediyormuş gibi görünür. Sorsanız işi gücü çoktur. Okulu da çok zordur. Yurtdışına gidip geyik yaptığında kendisinin ileri düzeyde yabancı dil öğrendiğini, dünya çapında sorumluluk projelerine imza attığından dem vurur. Büyük ihtimal kardeşimiz sınıfta kaldığı için anası babası bir sene orda burda sürtmesin, çocuk boşluğa düşmesin diye onu bir ingiliz aileye bir yıllığına kiralar. Dünyadan ve Türkiye'den bihaber yaşamaktadır. Okul bittiğinde yine her zaman yaptığı gibi hazıra konarak geri kalan hayatını da o zamana kadar yaptığı gibi mutlu paralı ve huzurlu geçirecektir.
