Bakışlarla kendini tanımlar önce. Ardından keskin bir mide ağrısı ve yutkunma zorluğuyla uyuşturur insanı. Yakınlarda dahi olsa "tesadüfler" harici diyalog kurdurtmaz. Sadece farklı frekanslarda olduğuna emin olduğunuz bakışımlara tebessümlerinizi eklersiniz karşılıklı. Ayrıntıları umursamadan sebep yaratmak tek amacınız olur. O bakış gevezeliğinin arkasında, sesini duyamadığınız süreçte yataklara düşürür. "ilan-ı biz" lik bunun adı. Acıtır ve bağlar istemsizliğiyle.
