gerçeğiyle başka türlüsünün kıyaslanamayacağı acıdır. hani o gidiyorum dedi diye bitmişti herşey, hani ölmüştünüz, hani günlerdir yemez içmez haldeydiniz, hani konuşmak için kelimeler bile anlamsızdı artık. ne oldu? ne mi oldu.. komşunuz akşam oturmasına geldi dün. çaylar içildi, meyveler yenildi. sonra komşu teyzeniz birden yere yığıldı. hiçbir şey yokken. hepiniz başına üşüştünüz. ambulans arandı. küçük torunu görmesin diye kucaklayıp balkona çıkardınız belki. ama ambulans bile yetişemedi. annenizin kollarında can verdi hem de. dualar okumaya çalıştınız bildiğinizce. ambulans geldiğinde yapacak bir şey kalmamıştı yine de uğraştı hepsi. sizin kucağınızda küçücük çocuk balkonda kalakalırken.. sonra gitti herkes. acı.. derin bi acı.. bir nefes.. 2 dakika sürmedi.. gitti.. en son tattığınız ölüm bile bu kadar yakmıştı işte canınızı. gayrı ne anlamı vardı gidiyorum diyenlerin ardından üzülmenin. asıl giden bir veda bile edememişti oysa..
