ben bu yazıyı sana yazdım tanımadığım kişi,
kusura bakma, seni henüz tanımıyorum. bu yüzden bir ismin yok. sen sadece sensin... evet, hiç tanımadığım birine böyle bir yazı yazıyorum. nedeni mi? sadece merak. böyle sebepsiz bir yazının nereye kadar gidebileceğini merak ediyorum sadece, o kadar.
sen hayali biri değilsin. ben de şizofreninin pençesinde zavallı bir kız değilim zaten. sen benim henüz tanımadığımsın. belki yarın ilk tanışacağım kişi. belki de son... bunu bilemem değil mi? tıpkı şu an nerede olduğunu bilemediğim gibi. belki şu an aynı havayı soluyoruz. belki sen kilometrelerce ötede aynı şeyleri düşünüyorsun. aslında belkilerin çoğalması canımı sıkıyor ama öyle.
bence sen sinemaya gitmeyi seviyorsundur. o zaman birlikte gideriz tanışınca olur mu? tanışınca sorarım o zaman ben sana en sevdiğin filmi. bir de uçurtma uçururuz. ben küçükken hiç uçurtma uçurmadım biliyor musun? benimki de soru... nereden bileceksin. bence sen çok güzel uçurtma yapabiliyorsun. evet evet sen! upuzun kuyruğu olan bir uçurtma yapacaksın bana o zaman tanışınca, söz verdin! ağzımıza burnumuza yapışan pamuk şekerler olacak ileride. türlü türlü konser biletleri, sahilde içtiğimiz geceler olacak sonra. iki elin parmaklarını geçecek seninle yaptıklarımız.
sanırım yazı burada bitiyor. daha neler yaparız bilmiyorum. ama şunu biliyorum; sen benim olamadığım olacaksın. bu yüzden en çok bana yakışacaksın. hangi zaman diliminde, nerede tanışırız bilmiyorum. ama eminim seni görür görmez tanıyacağım, bundan emin ol.
kendine iyi bak, o kadar.
