konuşmamak mıdır sadece, konuşarak ifade edilemeyenler susarak ifade edilebilir mi sizce ?
susarız ya hani bazen.
konuşulan konuyu boş ve mantıksız buluruz, üstünde iki kelam etmeyi bile çok görürüz..
susarız.
aslında konuşsak, sonuna kadar haklıyızdır.
kimse demez, ''niye konuşup duruyorsun yahu!''
ama biz susarız, susarız ki karşımızdaki anlasın ne halde olduğunu..
çünkü biliriz ki susmak, en acımasız ve öldürücü silahtır.
susarız.
konuşulan şeyler bilgi ve birikimimiz dışındadır, çok bilmişlik edip cahiliyeti belli etmektense, susarız.
içten içe ''vay be'' deriz..
susarız.
dile gelmeyen öfkelerdir suskunluğumuz, ''öfkeyle kalkan zararla oturur'' misali
susar da susarız, amaç karda olmaktır ya her zaman, kendimizi tutarız.
susarız.
Bir duruş, bir soluklanmadır susmak.. ortak geçmişin değerlendirilmesi ve geleceğin muhasebesidir. Durup yeniden, şimdi bulunduğunuz noktadan bir daha bakmak istersiniz yaşananlara ve eldekilerle geleceğe gitmenin ne kadar mümkün olduğuna.
Bir içe kaçış ve söylenemeyenlerin biriktirilmeye başladığı yerdir susmak..
susarız.
kabul edilmiş bir suç ya da hatadır suskunluğumuz, söylenecek her söz batan bir geminin biraz daha derinliklere sürüklenmesine sebebiyet verme ihtimali gibidir.
işte bunu göz önünde bulundurarak susarız..
susarız.
bir gidişi kabullenmektir bazen susmak, ''işte gidiyorum'' diyene sen ne söylebilirsinki !?
iletişimin tıkandığı noktada konuşmak da nedir ki ?
ve sonra yine susarız.
susmak; eylemsiz ve durağan bir edim gibi görünse de her susku bir şey anlatır yine de ve her suskunun bir nedeni vardır ve her susku içinde pek çok sesi hapseden sessiz bir eylemdir..
