...bahar mevsiminin başıydı. karlar erimiş, tabiat yeniden doğmuştu. herkes gibi o da kendini kırlara, uzun yürüyüşlere vurmuştu. dere boyunca yürüdüğü o gün, bahar sarhoşluğuyla köyden ne kadar uzaklaştığını hesaplayamamıştı. o anda aklını başından alan, armanlı köyünden olduğunu bildiği bu genç kadının dereden geçerken ıslanan elbisesinden fırlayacak gibi duran göğüsleriydi. üstelik üşüdüklerinden, birer kiraz tanesine benzeyen meme uçları o kadar belirgindi ki gözlerini onlardan alamamıştı. kalbi kudurmuş gibi çırpınmış, anlayamadığı hislerle tanışmıştı. masallarda anlatılan, insanı bir köleye çeviren büyülü duygu demek buydu. hamdi, bildiklerini unutmuştu o an. ne çiğdemli köyü, ne ailesi, ne arkadaşları. dünya onun için talin olmuştu.
