dün ilk defa yurtta ağladım, bunun özlemle alakası yoktu eziklikten ağladım.
herkesin adam başı en az 6 ayakkabısı onlarca farklı kıyafeti vardı. birde bana şu ayakkabımla şu elbise nasıl oldu diye sordular hepsine aynı yalanı ya da aynı gerçeği söyledim.
çok güzel olmuş.
aslında kimseye özenerek büyümedim ama bu olanlar çok koydu be ilk defa bunun için ağladım hemde hiç düşünmeden ne sorarlarsa sorsunlar ağladım, belkide aile özlemi ayrılık vs. üst üste geldi en sonuncusunda da bu, kaldıramadım.
sosyal olmak için geldiğim üniversitede daha bir eziğe dönüştüm.
olmadı bu.
