çocukken çok küçükken dünya ağlıyor diye düşünürdüm yağmur yağdığında, iç çeken bir havada dünyanın gözyaşlarını seyrederdim, sonra yağmur dindiğinde gökkuşağına denk gelirsem dünya mutlu diye karar verirdim.
ilerleyen yaşlarda sokakları, insanları seyretmeye başladım. yağmurda hem mutlu hem mutsuz yüz ifadeleriyle koşuşturan insanlara bakmaya başladım. şemsiyelerinin renklerine göre karakterleri hakkında hayaller kurardım. yağmurdan sonra hava durulaşırdı. Allah dünyayı acılardan arındırıyor derdim içimden.
lisede yağmurda yürümeyi severdim. düşüncelerim dağılır yağmur kalbimde serinlik yaratır, keyifsizliğimi üstümden atardı.
üniversitede saçlarımı bozduğu için yağmura küserdim.
yağmur bir doğa olayıdır ama en güzelindendir. dünyanın arındırıcısı ve yaşamın vazgeçilmezidir.
