tasolar. benim için bırak parayı en az insanlar kadar değerliydi. en son binlerce taso biriktirmiştim. bazı arkadaşlarım kapış kapış yapardı, ben inadına biriktirirdim. poşetlerce olmuştu. annem artık evde kirlilik yaptığından sürekli sobaya atmakla tehdit ederdi. bende dayanamadım, bahçemize bir çukur açmış, kirlenmesinler diye de poşetin içine koyup gömmüştüm. şimdi eski evimizin bahçesinde eğer fosil olmadılar ise hala yatıyorlar. zaman zaman önünden geçtiğim de hala daha aklıma gelir, bir gece ansızın gidip kazıp geri çıkarmak istemişimdir bir çok zaman ama şimdi orada oturan kiracı fazla psikopat, yakalandığımda ben küçükken tasolarımı bu bahçeye gömmüştüm, o zaman buralar dutluktu falan dersem beni ters yatırıp düz siker, anlatamam derdimi amcaya. o yüzden onlar orada mışıl mışıl uyuyorlar ben ise önünden geçip zamanı anmakla yetiniyorum.
