Yılmaz Özdil'in hakkında yazdıklarını okuduktan sonra daha çok sevdiğim yüce gönüllü insan. Sözünün arkasında duran kişilik. Babıali Yokuşu adlı şiiri kendisini özetliyor aslında.
Ben bu yokuştan çok inip çıktım.
Papuçlarım eskidi sular girdi ayağıma acıktım.
Kitaplarım basıldı burada kitaplarım yakıldı orada.
Gazetelerde çalıştım yaşar abiden bu yokuşta küfür yedim.
Köfte ekmeği de bu yokuşta.
Bu yokuşta iltifatta işittim.
Abdi abi beni bordroladı bu yokuşta.
Aziz abiyi tanıdım.
indim çıktım Kandemirle baharda yazda kışta.
53'de ilk şiirim basıldı.
Havalara uçtum,üstüm başım yarıldı bu yokuşta.
Her türlü puştluğu gördüm ama,
Öyle de güzellik vardırki o yokuşta.
