atsız'ın bizzat şahidi olduğu bir olayın akabinde kaleme aldığını düşündüğüm yoğun bir öfke yansıtan eser.
''sen yabancı kucaklarda yaşarken her gün
yapıyorduk bizde kanla, barutla düğün. ''
''ey nankör kız, ey fahişe unutma şunu:
sizin için harbederken yedim kurşunu.''
''ey allıklı ve düzgünlü yosma bil şunu:
bütün millet öğrenmiştir senin fuhşunu.
omuzunda neden seni fuzuli çeksin?
kinimizin şiddetiyle gebereceksin!..''
