kendisi dışında herkesin her şeyi anladığını düşünüp ses etmeyen, gizli duyguların insanıdır.
ne salakça bi şeydir ki çoğu insan anlamadığı şeyi sormaz. 2002 yılı ekim ayıydı. çevre mühendisliği bölümündeki ilk dersimde, aynı zamanda bölüm başkanı olan sert mizaçlı, sert bıyıklı ve kabadayı yürüyüşlü çevre mühendisliğine giriş dersi hocamız recep boncukçuoğlu, atıkların endüstriyel, sanayi, efsel diye sınıflara ayrıldığını anlatıyordu. kafama efsel atığın ne olduğu takıldı. bu olsa olsa bu evsel olabilirdi. ama koskoca bölüm başkanına " efsel ne dayı evsel olmasın o " denilemezdi. sesimi çıkarmadım. efsel diye bir şey var da benim mi haberim yok diye kendi kendimi yedim ders boyunca. dersten sonra efsel' in evsel olduğunu anladım. olmazdı öyle saçmalık, olmamalıydı.
şimdi gelelim işin saçma tarafına. not tutmayan bi öğrenci olduğum için iyi not tutan kızların içinden en güzelini gözüme kestirip notları istedim. fotokopi çektirip eve döndüm ve ders çalışmaya başladım. kız not tutarken atıkları şu şekil de sıralandırmış:
merak edip bi kaç kişinin daha defterine baktım. sanırım baktıklarım içinde sadece bir kişi evsel atık yazmıştı. kim bilir belki sınavda da efsel yazmışlardır. belki bu mühendis kardeşlerim şu anda memleketin çeşitli yerlerinde içinden atık alacakları ef arıyorlardır.
