tefekkür sahibi devinimsizliği ile belki de yaşam için ötenaziye teslim olmak.
--spoiler--
... baş göstermekte gecikmeyecek her yanılgıyla her şey kolay ve zor, bir an gelip durakalacak, ben de çember içinde gerisin geri çark edeceğim? bu yüzden en iyisi her şeyi sineye çekmek, ağır bir kitle gibi hissetmek, bir ayartıya uyup da gereksiz bir adım atayım dememek, başkalarına boş boş bakmak, pişmanlık duymamak, sözün kısası yaşam denilen şeyden kalmış en küçük artığın varsa hepsini kendi elinle çökertip ezmek, yani o en son gömüt sessizliğini daha da büyültmek ve ortada bir başka şeyin varlığına izin vermemek.
böyle bir durum için karakteristik bir devinim, serçe parmağının kaşlar üzerinde gezinmesidir.
