o kadar kitap okudum o kadar yazdım sildim ve bi o kadar şiir mısraları ezberimdedir.. mesela bi kelime söyle bütün sayfayı yazarım o derece ağzım laf yapar..
fakat şimdi bunca kitap sayfasının arasından bana deseler ki , hani birini söyle bişi söyle ve okunduğunda "ohara çok süper laf" demesin.. gerçekten hissettiğin bişi olsun..
derim ki " aramakmış oysa sevmek , özlemekmiş oysa sevmek , bulup bulup yitirmekmiş düşsel bir oyuncağı"
bu kadar arabesk , bu kadar sıradan olay yani.. şimdi goethe gelicek sevmeyle ilgili bi dolu anı yazıcak , jaspers gelip olayın psikiyatrisini anlatıcak freud belki nedenini açıklıcak , cemal süreya sevgisini "keşke bunun için sevseydim seni" diye isteklere bağlıcak..
fakat günün sonunda hangisi bizi anlatıyo ? hangimiz yani wertheriz şimdi allasen ? hangimiz romeoyuz jülyetiz.. biz neticede hepimiz , her seferinde , hırçın bi su gibi akıp giderken biriyle karşılaşan , aha oldu diyen sonra olmayınca üzülen , bu işlere "yalanmış hepsi yalan" diye lanet eden ve sonra allahın emri gene döngüye baştan başlayan insanlarız..
ya da en acı çektiğini yazanamız bile şimdi , bi yanı karanfil bi yanı kurbağa gibi değil mi ? gene en kötü günde bile bi kaç gülme molası verilmiyo mu ? bi yanımız somaliyken bi yanımız gülbenin selülitleri bi yanımız şehitlerken bi yanımız kuzey güney değil mi ? ve bu denge çıldırtıcı değil mi ?
bu adam işte , hem şiir hem gerçek yazan yegane adamlardan biridir.. yoksa kolay öyle " çarkıfeleklerin geceye dağılması , jesabelin kan içinde yatması ,sarışın başladığının esmer bitmesi" hani jesabel nerde atilla abi ? hangimiz öyle bi kişiyi düşünüp çatır çatır diğerleriyle sevişiyo ? adını kim kimin mıh gibi aklında tutuyo allasen ? hem herkesin adı gizem , sinem , esra , burak , görkem , murat artık.. kimin adı yani kaldı mıh gibi akılda kalacak ?
o yüzden işte bu adamın yeri ayrı.. sürrealist tek bi mısrası yok! mübalağa yok.. güzel dursun diye söylenmiş praktikte olmayacaklar laflar yok.. bu kadar olur.. gerçek olmak bu kadar olur yani..
ve evet hasan hüseyin korkmazgil , mutluluk bi renk olsa bence de mavi olurdu..
