Facebook'tan soğumaya başladığım dönemlerin basiydi. Eski sevgililerimden facebook yuzunden ayrılmak zorunda kalmıştım. Etiketlendigim fotolardan sonra mahallenin yogurtcusu bile, " helal olsun Amsterdam'ı fethetmissin " hadi bakalim diyerek bana gaz vermişti. Arkadan annem face hesabi acip yazdığım iletileri beğenmeye başlamıştı. Sonra kendi kendime dedim ki " özel hayatını ve kimligini bu kadar deşifre etmek ne kadar dogru" kesinlikle dogru degildi. Twitterla tanışmam da bu doneme denk gelir. Bastan nasil kullanıldığını anlayamamis olsam da daha sonra yazdığım iletileri follow eden takipçilerinin rahatlıkla beni izleyebildigi, yazma satırının 140 karakterler sınırlı tutulduğunu anladığım ve iletilerimi begenen insanların retweet yapmak suretiyle kendi takipçilerine iletebikdigi, yazar sanatci siyasetci gibi kesimlere dogrudan mesaj atabilme şansına sahip oldugun, bastan garip gelse de sonradan kolay kolay vazgecemedigim sosyal ağ.
