küçükken üvy annemin köyüne gitmiştik. köy dediğimde böyle garip büyük geniş bi yer. orda üvey annemin yiğenleri vardı. nasıl denk geldiyse hepsi kız. bende daha küçüğüm ya onlar beni gezdircek. ama 10 yaşındaki çocuk küçükmüdür. hayır. neyse gezmeye başladık. köyde gezdik filan sıra mezarlığı gezmeye geldi. mezarlığa girdik baktım kızlar ağlamaya başladı. noldu anlayamadım. sonra dedemizin mezarında geldik diye böğürmeye başladılar. baktım bunlar hüngür hüngür ağlıyor. sonra kızın birinin adı ceylandı. ceylan bana döndü zaten karalığından korktuğum gözleri iyice korkunç olmuştu. bana bağırmaya başladı ne duruyosun be seninde deden sayılır ağlasana. niye ağlıyım diyorum, ölüye ağlanır diyor. dua etsek diyorum. dua ne diyor. bende uzaklara bakaraktan hasiktir diyorum hasiktir nereye düştüm ben. nerde çocugum lan beni emanet ettikleri çocuk.
