hayat var gibi bir içsel kirlilik hikayesinden sonra kosmos gibi değişik bir film yapmış olmasıyla kendisini tekrarlamadığını gösteren güzide yönetmen. beş vakit 'in kendi halinde minimal bir başyapıt olduğunu düşünmüşümdür hep. uzak 'a, masumiyet 'e, sonbahara meydan okurcasına.
