pare pare olmuş duygularla karşılıyorum sonbaharı
mevsim hayata yenik, ben bezgin, solgun nefeslerim
bir daha gelsem dünyaya, seçmezdim bu ayları
yenik düşmemek için yokluğa, doğrultuyor beni ellerim.
yana yana yontmuşum kader denen kütüğü
talih mi bana küs, ben mi makûsluğa gebeyim?
her halukarda eşitliği bozamadı yılmazlık yüzüğü
tek başına harb ediyor tüm gücüyle bedenim.
