söylenecek o kadar çok şey var ki bu konuda ne yazmaya ne de hali hazırda mutsuz eden şeyler üzerine kafa patlatmaya tahammülüm yok.
yalnızca şunu söylemekle yetineceğim : mutsuz çünkü çocukluktan itibaren bana ve hepimize tek başımıza hiçbir haltı beceremeyeceğimiz öğretildi, beraber hareket etmenin de kötü, yanlış bir yol olduğu. bu öyle kanıksandı ki haklı olan hakkını arayamaz oldu, haksız olanda da kimse bana dokunamaz algısı oluştu.
yani tam bir sıkışmışlık, tam bir umutsuzluk ve mutsuzluk hali.
