Türklerin öğrenilmiş çaresizliği vardır. doğduğumuz andan itibaren bize çaresizlik öğretilir, aşılanır. en basit örneği; çocuksundur, kedi köpeğe ilgin vardır, sevmek istersin hemen çevreden tepki gelir: "aman evladım elleme,aman ısırıverir köpeğe güven olmaz kedi nankördür" bu tepkiden dahada fazlasını işiten çocuğun kediye köpeğe önyargısı oluşur, çaresizliği,korkuyu öğrenir kediye köpeğe yaklaşmaz. Büyürsün üniversite çağına gelirsin, öss zor kazanmak zor söylemlerine kulak asar öss'yi gözünde büyütürsün. Üniversiteye yerleşirsin çalışmak zor, birşeyler yapmak zor derler yine çaresizliği öğrenir ekmeğine bakmayı öğrenirsin. türkler hayal kuramazlar çünkü hayalleri hep örselenir. Türkler gönüllerince yaşayamazlar. gelecekle ilgili planları yoktur çoğu zaman. korkarak mutlu olamaz insan. hayalleri olmadan, amacı olmadan mutlu olamaz.
