- birincisinde; demokrat olur yaşatır, ikincisinde ise asker olur öldürür.
israil devleti, 1946'dan bu yana, yaşamak için daima öldürmeyi tercih etmiştir. avrupa ve abd desteği ile egemenliği altındaki toprakları kademeli olarak genişleterek, filistin halkını, kendi topraklarında adeta parya haline gelmeye zorlamıştır.
bunun elbet bir bedeli de olacaktır ki koca bir nesli, doğumundan 65 yaşına geldiği şu günlere kadar, sinemada, kafeteryada, diskoda, sokakta, otobüste, evde, her an enselerinde hissettikleri ölüm korkusuyla yaşatmaktır. ölüm korkusu ile yaşamak zordur. sert kapanan bir kapı, bir gök gürültüsü, yere düşen bir tabak, istemsiz olarak herkesi korkutabilir ama bir israilliyi herkesten daha çok!
biçare insanlara zulmeden devletlerin sonu tarih boyunca hüsran olmuştur. en güçlü olanlarının dahi kimileri tarihin karanlık sayfalarına gömülüp giderlerken, ayakta kalmayı başaranlar, bu büyük utancı, bir utanç mirası olarak yeni nesillere yaşatmışlardır*.
- unutulmamalıdır ki zulmün hesabı ahirete kalmaz! bu dünyada çıkar. hem de aheste, aheste.
