sözlükte hakkında yazılanları ölenleri bitenleri görünce "ulan izleyeyim de entel olayım" diyerekten izlediğim filmdir.
yani izleme sebebim kesinlikle sözlük gazıdır.
jim carrey ve kate winslet gibi iki oyuncunun baş rolde olması da büyük bir referanstı benim için.
--spoiler--
yalnız acımasız olacağım bu film için kimse kusura bakmasın. sözlük entellerimiz kızmasın darılmasın. bu filmde hafıza silme hedesi dışında bilinmedik görülmedik öyle ayılıp bayılmaya gerek duyulacak bir yan yok be çocuğum. aşk malzemesi zaten her devirde gider; sıkıntı da tam olarak bu.
farklı değil bu film. eternal sunshine filmi insanları aşk'a şartlandırıp sonra gerçeğin duvarlarına çarpınca hayalkırıklığına düşüren yüzlerce dış etkenden bir tanesi.
sürekli yapılan bu değil mi? özellikle geçen yüzyılla birlikte sinema, tv ve müzik özellikle insanları ütopik aşkların varlığına şartlandırıp gerçek hayatta böyle bir olayın asla olmayacağı gerçeğiyle karşı karşıya bırakıp milyarlarca mutsuz yaratmadı mı? yaratmaya devam etmiyor mu?
acı ama bu film de başka bir şey değildir. film, tv ve müzik; bunları yaratan insanlar o yazdıkları aşkların imkansız olduklarını biliyor ve hayal edip yazıyorlar.
milyarları şartlandırıyorlar ve mutsuz ediyorlar aslında.
kadın erkek arasında bu dünyada aşk denen şeyin yaşanmasının imkansızlığını ortaya koyan bir film yapsınlar taparım onu yapanlara.
hamiş: jim carrey'nin film boyunca berbat bir ses tonu kullanmasından da ayrıca tiksindim. kate abla bile bir yerde isyan etti buna.
