istanbul / dolmabahçe sarayında en yetkili kişilerden birisi arkadaşımın babası. Bir gün hep beraber otururken bu meseleyi sordum ve anlattı :
"atatürk ölmeye yakın çok acılar çekiyormuş. Hatta öyle acılar çekiyordu ki bazen sancıları nedeniyle bağırdığı zaman sarayı boşaltıp acı feryatlarını kimsenin duymamasını sağlıyorlarmış. 10 kasım sabahı yine böyle bir günmüş. Bu feryatlar daha öncesine benzemiyor ve çok daha uzun süreli ve şiddetli feryatlarmış. Atatürkü hemen bir tekneye bindirip denizin açıklarına götürmüşler ve burada bağıra bağıra, can çekişe çekişe ölmesini beklemişler çünkü başka çaresi yokmuş. yani atatürk feryat figan ederek ölmüş."
arkadaşımın babası tam olarak olayı böyle anlatmıştır. kendisinin yetkisine bakılırsa olayı sağlam kaynaklardan bildiği göze çarpmaktadır.
edit : ne eksiliyosunuz lan? sanki ben öldürdüm adamı. gidin rakıyı eksileyin.
