hüznü, yalnızlığı herşeyden çok seven insandır. yaprakların dallarından kurumuş halde nazlı nazlı düşüşünü yanağından akanlarla seyretmeye bayılır. belki bir ayrılığın arefesindedir hep, gözleri boşlukta bekler hiç gelmeyecek olanı, hep özler, nefesini tutar. yüreğini sızlatır. sever yalnızlığı ve hüznü.
