boş bir gurur içerisinde heder olup gidiyordur. çünkü o zamanki jeopolitik durumu özetlersek batı roma çoktan yıkılmış, haçlı birlikleri ve vatikan umudunu doğu roma'dan çoktan kesmiş, dahası avrupa "tamam artık çıkın ordan, orada bi gücünüz kalmadı" diye doğu roma'yı davet etmektedir. bu şartlar altında ise neredeyse istanbulun üçte biri kadar bir konuma düşen bizans sınırları git gide daralmaya başlamıştır. bunu doğal olarak sezen fatih ise cinlik yapıp, aslında rum-ermeni kökenli olan ilim adamlarına "şahi" adını verdiği devasa topları döktürür sonrasında ise bilindik istanbul'un alınması hadisesi gerçekleşir. burada dikkatleri çeken nokta ise bunlar değil aksine sanki alınmayacak bir devlet alınmış, yenilmeyecek bir ordu dize getirilmiş gibi gurulanmak ve sevinmektir. yahu zaten sen o surlara top mop atmasan ablukaya alsan bile orası ha düştü ha düşecek gibiydi en fazla kıtlık-kıran başgösterirdi sen yine orasını alırdın. bu kanatları kopmuş bir sineği öldürmekten farksızdır ve biz türkler kanatsız bir sineği öldürebildik diye "hala" boş ve gereksiz gururla kendimizi avutmaya devam ediyoruz...
