Gazetede okuyup televizyonda izleyince hep başkalarının başına gelir gibi düşünülür.
Ülkemizin her evladı bizim çocuğumuzdur.
Hiç bir anne çocuğunu dağlarda hainler tarafından şehit edilsin diye dünyaya getirmez.
Ateş düştüğü yeri yakar, çok zordur...
Oğlunun en güzel en yaşanası çağında ölüm haberini alan bir anne olmak!
Artık oğlunun hiç bir zaman geri gelemeyeceğini düşünmek!
O artık olmayacak, yatağı, elbiseleri, ayakkabıları odası boş kalacaktır.
Ne güzel hayallerle ne sevgilerle büyütülmüş bir anne kuzusudur o aslında...
o büyürken, Üzerinde ne emekler, ne gözyaşları, ne acılar, ne sevgiler, ne şefkatler büyütülmüştür...
o'nu kaybetmek, bir daha hiç göremeyecek olmak, onun da bu dünyaya ait hiç bir şeyi göremeyeceğini bilmek ne büyük acıdır...
Bu acıyı yaşayan herkesin çocuğu aslında hepimizin evladı, kardeşidir...
Bu acı ortak acımızdır...
Giden can bizim canımızdır, bizim evladımızdır...
Anneler o güzel çocuklarını en güzel çağlarında dağlarda katiller öldürsün diye doğurmaz...
aTEŞ düştüğü yeri yakar...
Bu güzel evlatlarımızın en güzel çağında hayatlarının sona ermemesi için her türlü önlem alınmalı, bütün yetkililer ve ulusumuz her şehidin hepizin evladı oluğunu unutmamalıdır...
Yaşama doyamadan en güzel çağında kalleşçe öldürülerek bu dünyadan ayrılan güzel çocuklarımız için çok üzgünüz...
onlar artık geri gelmeyecekler...
Anneleri onların kokularını koklayıp, büyüdüğünü göremeyecek...
Bu acı anlatılmaz ancak hissedilebilir...
Bu acıların son bulmasını diliyoruz...
