şimdi benim aptal şakirdolarım... sizin laikçi dedected tarzı aptal bakınızlar yazarak, endorfin salgılayıp mutlu olan beyinlerinize, demokratik bir ülkede şeriat istenmenin "öküzlüğünü" anlatacağım.
öncelikle başa şunu koymalı, demokrasi, ancak laiklik ile vücut bulur. dünyanın hiçbir, ama hiçbir ülkesinde şeriat ile demokrasi aynı tabanda buluşmamıştır. bilakis, taban tabana zıttır.
neden zıttır? çünkü demokrasi ve şeriat yönetimi, çok büyük bir farkla, adeta keskin bıçak gibi birbirinden ayrılır. o fark nedir?
"birey üzerindeki hakkın kime ait olduğu"dur. demokraside insan, özgürlüğünü eline almıştır. şeriat devletinde ise özgürlüğün başkasının elindedir. o başkası da bu yetkiyi tanrıdan aldığını söyler, afedersiniz bu nedenin arkasına saklanıp götünüzü bir güzel siker. en basitinden daha 90 sene önce, kuvayi inzibatiye ordusu kurup "yunanlılara saldıranlar kafirdir" diye fetvalar çıkaran bir haysiyetsizi gördü bu millet...
anadolu halkı özgürlük hakkını hem düşmana, hem içimizdeki padişah ordusuna karşı savaşarak zorla, kan dökerek eline aldı.
laikliğin değerini mustafa kemal ve silah arkadaşları çok iyi bildikleri için 6 okun birisini laiklik yaptılar. gün gelip de yetkiyi tanrıdan aldım diye birisi çıkıp götümüzü tekrar sikmesin diye...
buna rağmen haklarını, özgürlüğünü başkasına devredip, "beni güdün, ben güdülmeden yapamıyorum" demek, bunu savunmak, en nazik tabirle öküzlüktür, cahilliktir.
bir sikim bilmeden "şeriat isterük" diyeceğinize, özgürlüğünüzün kıymetini bilin.
edit: "aman efendim demokrasi demek herkesin istediğini korkmadan söyleyebilmesi demektir" diyorsanız, afedersiniz demokrasi hakkında bi skim bilmiyorsunuz demektir...
