şiirler tutar ellerinden
gün yüzü görmemiş toprakların,
çiçekler renkli bir libas diker,
üstü kan, irin, toz ve toprak kaplı
makyaja muhtaç vücutların
kamuflajı olsun diye dikenlerden,
tene değdikleri yerlerde
onun yerine acı çeker.
gerçek şu ki şiirler
kandan beslenen çiçeklerdir,
acıyı çekip alırlar beyninden,
onu renkli, kokulu ve derin
soyut bir resme çevirirler,
periyle tanıştığım rüyam gibi.
